به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

راهنمای والدین در مورد پیشگیری از آنفلوانزا در كودكان

تاریخ انتشار: ۲۴ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۱۰۰۶۵۰

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  آنفلوانزا عفونتی ویروسی می‌باشد كه در واقع عفونت دستگاه تنفسی است.

این عفونت تنها ریشه ویروسی دارد. که بیشتر در فصل زمستان شایع است.

آنفلوانزا می‌تواند علائمی‌شبیه به سرماخوردگی معمولی داشته باشد، ولی برخلاف سرماخوردگی، آنفلوانزا می‌تواند خطرناک باشد.

علائم آنفلوانزا در کودکان چیست؟
علائم آنفلوانزا عبارتند از: تب ناگهانی و شدید که ممکن است تا ۴۱ درجه بالا رود، گلو درد، سر درد، سرخی پوست و چشم‌ها، درد در پشت و سایر ماهیچه‌ها و سرفه که معمولاً از نوع خشک می‌باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

علائم آنفلوانزا سریع بروز می‌کنند و در عرض چند ساعت ممكن است حال کودک از خوب به بسیار بد تغییر نماید.

آنفلوانزا در خردسالان می‌تواند همراه با اسهال و استفراغ باشد.

تب ممکن است تا سه یا چهار روز به طول انجامد و پس از آن نیز كودك ضعیف شده و احساس خستگی می‌كند.

ممکن است کودک دچار علائم ثانویه نیز شود.

این بدان معنا است که پس از چند روز که درجه حرارت او به حالت نرمال رسید، دوباره دچار تب شده و سرفه‌هایش شدیدتر شود و به صورت خلط‌دار در آیند.

همچنین عفونت چشم، تند شدن تنفس، سفتی گردن، ضعف شدید و خستگی هم می‌توانند علائم ثانویه آنفلوانزا باشند كه این علائم بر اثر وجود آنفلوانزا و بعد عفونت باكتریائی بوجود می‌آید.

بدین معنا كه ویروس زمینه را برای عفونت میكروبی آماده می‌نماید.

عامل بروز آنفلوانزا چیست؟
ویروس‌های آنفلوانزای (آ) و (ب) بیماری را ایجاد می‌کنند.

ویروس نوع (آ) معمولاً عامل ایجاد کننده شیوع سالیانه آنفلوانزا است.

این ویروس‌ها مدام در حال تغییر خود هستند و انواع جدیدی ایجاد می‌کنند که خصوصیات متفاوتی دارد.

به همین دلیل ساختمان ویروس از سالی به سال دیگر تغییر می‌کند و واکسن‌ها و حتی داروها برای اثر بخشی باید تغییر كنند.

درمان آنفلوانزا در کودکان چیست؟
1- درمان آنفلوانزا بستگی به تشخیص نوع عامل بروز آن دارد.

اگر آنفلوانزا تشخیص بیماری باشد، بهترین درمان همان مراقبت‌های خانگی است.

برای کاهش تب و درد در کودک می‌توانید از استامینوفن استفاده نموده و كودك را جهت ویزیت به پزشك برسانید.

2- کودکتان را تشویق کنید که تا حد امکان استراحت کرده و از فعالیت زیاد خودداری كند.

3- همچنین نوشیدن مایعات زیاد شامل آب و آب میوه به برطرف شدن آنفلوانزا کمک می‌كند.

4- زمانی که به آنفلوانزا باكتری اضافه گردد به درمان حتمی پزشكی نیاز است.

درمان پزشكی شامل كشت، آزمایش خون، تجویز آنتی بیوتیك و در موارد حاد با نظر پزشك بستری در بیمارستان می‌باشد.

آیا می‌توان از بروز آنفلوانزا در کودکان جلوگیری کرد؟
با تزریق واکسن به صورت هر ساله، می‌توان از ابتلا به آنفلوانزا پیشگیری کرد.

در مورد تزریق واكسن با پزشك كودكان مشورت كنید و حساسیت به تخم مرغ را به پزشك كودك، در صورت وجود اطلاع دهید.

آنفلوانزا چه عوارضی دارد؟
یکی از عوارض شایع آنفلوانزا سینه پهلو (پنومونی) می‌باشد که عامل این سینه پهلو یا خود ویروس آنفلوانزا و یا یک باکتری است که ویروس از ضعیف شدن سیستم ایمنی استفاده کرده وارد ریه شده و باعث عفونت باکتریائی ریه می‌شود.

از دیگر عوارض آنفلوانزا می‌توان به سینوزیت، عفونت گوش میانی و التهاب مجاری هوائی (برونشیت) و التهاب مغز (آنسفالیت) اشاره کرد.

یکی دیگر از عوارض بیماری، سرفه بعد از عفونت، می‌باشد که معمولاً بدون خلط بوده و ممکن است برای هفته‌ها تا ماه‌ها پس از رفع علائم آنفلوانزا ادامه یابد و آنچنان شدید باشد که گاهی هنگام شب كودك را بیدار کند.

پیشگیری از آنفلوانزا
* مکرر دستان خود را با آب و صابون بشوئید: شایع‌ترین راه ابتلا به آنفلوانزا لمس چشم، دهان، بینی، با دستان آلوده به ویروس می‌باشد، پس دست‌های خود را تمیز نگه دارید و آنها را از صورت خود دور نگه دارید.

* از فردی که به آنفلوانزا مبتلا شده حداقل یك تا دو متر فاصله بگیرید و اگر خود بیمار هستید، به دیگران زیاد نزدیک نشوید

* کسی که به آنفلوانزا مبتلا، شده بهتر است در خانه بماند و با حضور خود در مدرسه یا محل کار دیگران را بیمار نکند.

* هنگام عطسه و سرفه فرد بیمار باید جلوی دهان خود را با دستمال کاغذی سه لایه بگیرد تا قطره‌های آلوده به ویروس در فضا پخش نشوند.

* به یاد داشته باشید که فرد بیمار تا 7 روز می‌تواند باعث پخش ویروس در فضا شود.

پس توصیه‌های بالا را باید تا یک هفته رعایت کرد، تا احتمال ابتلاء شما به آنفلوانزا کاهش یابد.

در کودک مشکوک به آنفلوانزا هرگز برای کنترل تب از آسپرین استفاده نکنید.

منبع : زندگی آنلاین

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: دانستنی ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۱۰۰۶۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علت آن

به گزارش «تابناک»، در ۲ روز اخیر جامعه هنری و علاقمندان به سینما برایشان این پرسش مطرح شده است که بیماری ترانه علیدوستی چیست و او در چه مرحله‌ای از درمان قرار دارد؟

بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع دارو‌ها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی دارو‌ها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع دارو‌های مشکوک و استفاده از دارو‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از دارو‌های تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض دارو‌های محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، دارو‌های رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- دارو‌های ضد تشنج

- دارو‌های ضد ویروس

- آنتی بیوتیک‌ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده‌های خلق و خو و دارو‌های ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی دارو‌ها

فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV۶)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام‌های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV۶ هم می‌شود.

درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.

سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:

- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.

منبع : همشهری